Bolivia: Uyuni, Potosi en Sucre

8 maart 2014 - Uyuni, Bolivia

Ons vorige verhaal eindigden we bij de grens Argentinie en Bolivia. Deze grensovergang ging zo soepel, ging het altijd maar zo: even wachten, stempel, stap stap, nog even wachten, stempel en bam in 5 min over de grens! Na paspoortcontrole kwamen we terecht in het dorpje Villazon. Dit was een heel schattig dorpje met overal op straat winkeltjes. Ook was het carnaval, er was een optocht aan de gang met allemaal verkleedde kinderen. En alle kinderen waren heerlijk aan het spelen met confetti en supersokers. S'middags was het tijd om onze trein te pakken naar Uyuni.
Na een rit van 10 uur in een hele slome trein, maar eentje met een prachtig uitzicht, kwamen we dan eindelijk om 2 uur s'nachts aan in Uyuni, Bolivia. Uyuni staat bekend om zijn enorme zoutvlakte en natuurlijk kon een tour naar deze zoutvlakte dus niet missen! Van tevoren hadden we al een 3-daagse tour geboekt bij Red Planet Expeditions. Deze is een van de weinige die engelse tours aanbiedt.

De eerste dag was de zoutvlakte zelf. Deze zoutvlakte is hier ontstaan doordat het miljoenen jaren geleden een zee was. Wat was dit mooi zeg! Als er door de regen water op de vlakte ligt hebt je een super gave reflectie. Het was bij ons behoorlijk droog dus hebben we speciaal gevraagd om naar 'the mirror' te gaan. Hier lag dus wel water. Echt heel mooi en hebben prachtige foto's kunnen maken. Hierna was het tijd om wat meer in het midden van de vlakte 'funny' fotos te maken. Dit zijn foto's waarbij het bv net lijkt of je op iemands schouders staat. Dit was echt leuk om te doen! Ook hebben we nog een cactuseiland gezien midden op de vlakte. S'avonds sliepen we in een hostel gebouwd van zoutstenen, waardoor het dus niet zo koud was.
Dag 2 hebben we een hele hoop Lagunas gezien met een hele hoop flamingo's (hier komen ze dus vandaan!). Sommige lagunas waren giftig en/of zaten vol met mineralen waardoor ze allemaal verschillende kleuren hebben. De kleuren waren alleen te zien als het waaide, nou en dat deed het bij ons! Het was echt freezing soms, maar wel erg mooi dus. Bij de gijzers dachten we even op te warmen, maar aangezien ze 300° zijn konden we er dus niet even boven gaam hangen haha. Het was wel erg gaaf om te zien en ze stonken enorm naar zwavel. S'avonds hadden wij echt mazzel, en ook een van de redenen waarom we deze organisatie hadden gekozen, want we sliepen in een hostel bij de hotsprings. Na het eten heeft Jan samen met de groep onder het genot van een prachtige sterrenhemel incl Melkweg 2 uur in de hotspring gezeten. Lot lag heel erg balen met hoogteziekte op bed. Bolivia is enorm hoog en we zaten op 4500 m.
Dag 3 was er een super mooie zonsopgang voor ons hostel en was de hotspring volgeladen met groepen die dus pas s'ochtends de hotspring gingen bezoeken. Haha hadden wij even mazzel! Na een terugrit van 8 uur kwamen we weer terug in Uyuni en hebben we meteen de bus gepakt naar onze volgende locatie Potosi.
Potosi was vroeger de grootste stad van de Americas. Dit is namelijk de stad waar alle zilvermijnen zitten. Nu raken de mineralen langzaamaan op dus is het niet meer zo'n grootse stad, maar tours in de (werkende!) mijnen geven ze nog steeds. Het was carnaval dus toen wij de mijntour deden was er helaas niemand aan het werk, maar het was nog steeds erg indrukwekkend en bizar. De mijn was er al sinds de koloniale tijd en qua werkomstandigheden is daar tot nu niks aan veranderd. We moesten door smalle paden kruipen en glijden. Ook was het giftig binnen, wat voor ons geen kwaad kon omdat we maar zo kort eraan werdeb blootgesteld. Maar de mijnwerkers hebben hierdoor maar een levensverwachting van 45-55 jaar. Bizar.
De volgende dag was het tijd voor ons avontuur naar Sucre. Het was namelijk de laatste dag van carnaval, dus iedereen was aan het feesten waardoor er geen bussen reden. Dus dat wij op zoek moesten naar een taxichauffeur die niet dronken was. Uiteindelijk liep dit allemaal best soepel en aangekomen in Sucre had het hostel 7 Patas waar we graag wilden verblijven ook nog plek. Omdat het carnaval was had het hostel een grote lunch georganiseerd en konden we meteen aanschuiven. Super gezellig met iedereen gegeten, gedronken en gedanst. Op straat was het ook grootst feest, waar wij goed aan hebben meegedaan. Wat een leuke carnavalsdag!
Ook hebben we 3,5 uur quad gereden hier in de bergen. Super vet! De quads hadden wel wat probleempjes zo af en toe, waardoor we vaak moesten wachten tot de quad weer gefixt was, maar zo konden we wel vaak van het schitterende uitzicht genieten. Daarna mochten we van onszelf wel een massage van 1,5 uur wat hier super goedkoop is en we waren daarna helemaal relaxed. S'avonds naar de bioscoop geweest. In het engels hoor;)
Rondstruinen in de stad zelf, musea bekijken en winkeltjes afgaan kon natuurlijk ook niet missen in deze mooie stad. En wat is er leuker dan al wandelend muziek te maken dacht Lot. Nou een mondharmonica werd het hoor! Oefenen oefenen oefenen. Jan vraagt zich af en toe af hoelang ze het nog volhoudt haha.
Sucre was echt een mooie stad en we hebben genoten, maar nu is het tijd om weer verder te reizen en pakken we zo de bus (zonder wc!) naar Cochabamba.

Xxxx

Ps de fotos volgen weer later!

Foto’s

5 Reacties

  1. Piet:
    9 maart 2014
    Dank! het mooie van jullie reis lijkt me ook dat je niet alleen maar de toeristische zaken meemaakt, maar dat je je ook steeds realiseert hoe de mensen daar leefden en leven... mijnwerkers die 40, 45 jaar oud werden en worden.
    Hoogteziekte???? bestaat dat dan?
    Prachtig verhaal weer dames!
  2. Marianne Bohre:
    9 maart 2014
    Geweldig wat jullie meemaken. En superleuk om dat allemaal weer te lezen. De zoutvlaktes en het Carnaval. Wat een uiterste allemaal. En al weer zes weken op pad. Bijna niet te geloven. Wat gaat die tijd snel!!
    Liefs,
    Mama
  3. Mirjam:
    10 maart 2014
    Geweldig om de avonturen te lezen.
    Niet nog ergens een mandolien op de kop kunnen tikken?:)
    X
  4. Opa jan:
    11 maart 2014
    lieve marjanneke en charlotte. Die zoutvelden is als ik het Zo lees geweldig mooi en jullie verhalen blijven mij boeien. wacht geduldig op nieuwe avonturen. grote kus opa jan.
  5. Stephan:
    13 maart 2014
    Super vet! Echt een mooie trip! Veel plezier nog!