Valparaiso, La Serena, San Pedro de Atacama (all CH) en Salta (ARG)

Hola freunden,

De talen vliegen ons om de oren, over de dialecten nog niet eens gesproken, we switchen om de haverklap en struikelen hierdoor dan ook vaak over onze woorden: kortom op reis gaan is dodelijk vermoeiend! Dit gezegd te hebben kunnen we uitwijken over de rest van onze dagelijkse rompslomp, zonder het jullie al te lastig te maken!

Maar goed, het is al weer even terug dat we geschreven hebben en zijn nu in Salta, Argentinië, om morgen door te steken naar Bolivia. Dan laten we Argentinie voor gezien, met een kleine uitzondering nog daar gelaten, want over een dikke maand willen we de Iguazu watervallen niet aan ons voorbij laten gaan. Maar dit is pas de 10de van april, eerst op klimmen naar Lima!

Na ons laatste bericht zijn we, super efficiënt al zeggen we zelf, met de bus vanaf Santiago naar Salta gekropen. Onderweg langs Valparaiso (en spreek dit alstublieft op zijn Spaans uit, dat betekend: elke letter uitgesproken), la Serena en San Pedro de Atacama gekomen.

Valparaiso is een plaatsje wat ooit enorm welvarend was, het is een havenstad met flinke vergane glorie. De Europese invloeden zie je overal terug in het dorpje! Elk huisje is bedekt met golfplaten en heeft een vrolijke kleurtje en dat geeft de stad een mega fraai aanzicht! Helaas alleen dat het erg mistig was alle dagen waardoor het niet helemaal de sfeer had die het zou kunnen hebben. Super leuk was de 'tour 4 tips', studenten uit de stad die feitelijk een gratis tour geven. Je geeft ze een tip, of niet. Hier hebben we het beste koekje tot nu toe gegeten. Wat maken ze hier een zoete zooi zeg, je tanden vallen bijna instant uit je mond! Lagen en lagen karamel! Haha ook niet gek dus dat we veel veels te dikke mensen zien op straat. Wat dat betreft doen we goed mee met de cultuur haha alle 'dulces', gebrek aan bruin brood en bier uiteraard geeft ons een extra gezellig tintje;)

Na wederom een mooie busreis langs de kust, tenminste als we Jan moeten geloven, zijn we in La Serena aangekomen! Het is ondertussen een vertrouwelijk beeld, Lot in coma in een bus, al een aantal minuten nadat de bus begint te waggelen: bam! Jan volgt ook wel even maar Lot ontwaakt meestal pas aan het einde van de rit haha sorry Jan!

Maar La Serena, daar hadden we echt een mega hostel. Eindelijk mensen die begrepen waar het om ging. Gezellige 'hang-outs' waar je mede reisgenoten kon ontmoeten, vriendelijk personeel die zorgden voor een super sfeer, schone kamers (en dan hoeft het dus niet super mooi te zijn) wat een heerlijkheid en een grote keuken met voldoende spullen zodat het koken niet voelt als primitief kamperen met een gasbrandertje en uhh een pan. In La Serena hebben we Billy (US), die we in Santiago hadden ontmoet, weer gemeet. 's Avonds de stad verkend en besloten ons programma vol te proppen met activiteiten, ach we zijn immers maar eenmaal jong! La Serena is een stad waar de Chilenen zelf op vakantie gaan, heerlijk stadje en met een prachtig strand. Op de tweede dag 's middags eerst nog even aan de bruine teint gewerkt om ons vervolgens klaar te maken voor ons sterren-kijk avontuur in de Observatorio Cerro Mamalluca. Wat de gids ons vertelde was dat het 'proxomile' 30 dagen bewolkt is in het jaar, wat dan ook de rede is dat allerlei grote Europese telescopen hier gevestigd zijn. Waar we ondertussen wel aan gewend zijn, is dat als je met een tour op pad gaat je gemiddeld ruim twee uur in een busje zit richting plaats van bestemming. We kwamen dan ook pas om 2 uur snachts weer terug en om 8.00 werden we weer opgehaald voor onze volgende tour naar Isla Damas. Dit is een eiland waar pinguins, zeeleeuwen, dolfijnen, zeehonden, zeekoeien en allemaal soorten vogels leven. Om deze "live" te zien was echt zo gaaf en het was zo mooi!

Na drie nachten was het weer tijd om richting San Pedro de Atacama te vertrekken. Een hele groep uit ons hostel ging hierheen, Gunstein&Camilla (Noorwegen), Jonas (Denemarken), Kris (Ierland en dan natuurlijk wij 3en, dus dat was echt heel leuk. We verblijven eigenlijk het liefst overal een nacht of drie. Net fijn met het uit- en inpakken van je tas, dat dagelijks doen haha doet niemand voor zijn lol! San Pedro ligt midden in de woestijn, dat was dan ook even een heel ander aanzicht! De warmte was heel aangenaam, door de droogte zweet je minimaal. Je wordt niet omarmd door de warmte (zojuist de tip gekregen om zo beschrijvend mogelijk te vertellen, dit omdat de internet verbinding hier via satelliet gaat en zal het helaas niet mogelijk zijn om foto's te uploaden).

In de woestijn hebben we de omgeving goed verkend, zijn naar een kleine zoutvlakte geweest ter voorbereiding op ons avontuur in Uyuni, Bolivia. Daar ook in dusdanig zout water gezwommen dat je blijft drijven net zoals in de Dode Zee, dat was echt hilarisch. Op je rug is het gewoon heerlijk chillen, je hoeft geen enkele energie te steken in het blijven drijven. Maar op je buik haha je billen (waarin wij beide prima zijn in toebedeelt) willen als een malle naar het oppervlak!!! Haha hou dan je hoofd maar eens bovenwater!

Daarnaast hebben we ge-sand-board, iets waar we beide enorm naar uit hadden gekeken. Was super leuk om te doen, wel zijn we wat verwend met de skiliften back home. Na drie keer een zandheuvel te hebben beklommen, ben je er wel een beetje klaar mee;) En nog een kleine voetnoot, sandboarden gaat lang niet zo snel als snowboarden! Hierna zijn we met onze 'solid group' uit La Serena wat gaan drinken. Alles sluit om 0.30 uur al, dus soms ontstaat er na sluitingstijd een party in the dessert. Zo ook die avond. Dit was zo'n aparte avond! Een gozer zei volg mij en wij ok let's go. Na een eindje lopen en in the middle of nowhere terecht gekomen te zijn, waren we dan bij 'The Beach', zo noemden ze die plek in de woestijn haha maar geen water te bekennen natuurlijk. En zelfs geen bier! Sommige mensen hadden wat biertjes meegenomen en wij hadden er gelukkig een paar bemachtigt. Ook was er geen muziek, iedereen stond eigenlijk een beetje te kletsen rondom het kampvuur (het wordt echt heel koud s'nachts in de woestijn!) Een party kon je het dus niet echt noemen maar het was wel een hele leuke avond!

Laatste dag San Pedro hebben we fietsen gehuurd, met Kris en Billy de bergen in en dit was mega. Met zijn tweeën hadden we het waarschijnlijk niet zo snel gedaan, maar met twee kerels gingen we hoor: met fiets en al over de rivier, in het donker terug haha en als klapper op de vuurpijl was de band van Jan in the middle of nowhere lek!! Thank god dat we niet alleen waren!! Na de rit verdienden we wel een drankje en een hapje, dus zijn we onder het genot van enkele cocktails een restaurant ingedoken. Deze dag was wel een van de leukste in San Pedro.
Helaas was het na een dikke week samen gereisd te hebben met Bill tijd om weer onze eigen weg te gaan, hoogstwaarschijnlijk zien we hem weer in Brazilië:)

Op naar Salta, terug Argentinië in. Klinkt eenvoudiger dan het werkelijk is, maar bijna knap hoe inefficiënt de border overgang was georganiseerd!! Ach maar 4,5 uur wachten;)

Het idee van Salta was: Spaans leren nu het nog enigszins nuttig is en lang genoeg blijven zodat de pinpas van Lot ingevlogen kon worden. Het eerste is gelukt, tweede helaas niet. Dat wordt dus 'zunig' aan doen met het pasje wat over is! Maar wat betreft de Spaanse lessen, we hebben Graciela ontmoet en zij heeft ons buiten de taal lessen ook flink wat cultuur lessen gegeven. Maté gedronken, wat hier een heel ritueel betreft!! Je ziet het heel veel in Zuid-Amerika, tas mee met thermoskan, een speciale mok met bijpassend rietje en dan niet te vergeten het mokje helemaal voor gooien met thee. Je drinkt het niet tijdens het praten, als je drinkt dan drink je. Je zegt geen dankjewel, tenzij je er klaar mee bent en om de beurt mag je de mok leegdrinken. Echt iets wat je hier overal ziet, heel typisch! Ook gesproken over de dictatuur aan het eind van de twintigste eeuw en welke sporen dat heeft nagelaten. Dat was wel even een realiteits-check. Wij huppelend van links naar rechts, terwijl hier, voor iedereen boven de 25, de nashock van de dictatuur flink te voelen is.

Maar de Spaanse lessen waren super, Jan pakte het allemaal wel wat sneller op door haar Italiaanse achtergrond maar toch hebben de lessen met zijn tweeën gevolgd.

Verder zijn we in Salta een beetje tot rust gekomen na al ons gefeest in Chili. Nog een dagje gaan raften en tokkelen, dat was ook super. Hier in het noorden van Argentinië is het zo veel groener, het heeft dan ook veel geregend maar dat maakten het ritje naar de rafting-area (2,5 heen en terug) heel aangenaam!

Vandaag hebben we de bus genomen richting de grens om morgen naar Bolivia over te steken. Zijn nu in La Quiaca, heerlijk hosteltje maar uitgestorven. Morgen naar Bolivia om op vrijdag ochtend de Uyuni tour te beginnen. Met een groep van 11 mensen voor drie dagen de zoutvlaktes ontdekken, zin in!

Foto's laten nog even op zich wachten, internet is very crapy:)

Liefs van ons, x x x